Jak Pięścią w Stół

Póki Moje zbolałe serce krew tłoczy tu , nie poddam się , w drodze ciemnej przez las , podczas wielkich mrozów, bez oczu , czy bez nadziei , zawsze wyjdę cało , bo to ja . I choćbyś ty, człowieku prosty , mnie zranić chciał , jam jest twoją zagładą , spróbuj raz , a spotka cię depresja . Chociaż ja smutek, czy lęk odczuwam podwujnie , staję przed życiem z pewnością siebie. Choć wielu sądzi że to dziecinne pisanie , to ja i tak robię to , i nie obchodzi mnie tych tempych zdanie . Tak krótko kończąc atak na ciebie ten , stwierdzam , iż niektórzy ludzie prymitywami są , nie umią słuchać lecz najmądrzejsi ze wszystkich się zwą , dlategoż to tyle na świecie brudu jest , bo jeden brudzi , a reszta gubiąc się , na lepsze się łudzi .